نقش ابتلا به شداید در تقویت روحانی انسان با تأکید بر آرای امام خمینی (در شرح چهل حدیث و شرح حدیث جنود عقل و جهل)

: ابتلا به معنای «گرفتار و دچار شدن» و «امتحان» و «اختبار» است. ابتلا در معنای گرفتار و دچارشدن، به صورت نعمات یا نقمات ظاهر می‌شود و جزء لاینفک نظام عالم است. پیشامدهایی که در زندگی بشر اتفاق می‌افتد دربردارندة معنایی ژرف است. اهمیت ابتلا به این است که شأن آدمی را تعالی می‌بخشد و سبب تکامل روحی او در جهتی می‌شود که قابلیت رسیدن به آن را دارد. نشئه دنیا دار نقصان است و قابلیت این را ندارد که دار ثواب و عقاب باشد. دنیا فقط دارالتربیتی برای تربیت بشر، جهت وصول به غایتی برتر در عوالم برتر است. ابتلا در معنای «آزمون» و «اختبار» به معنای آگاهی و باخبر شدن نسبت به آفرینش انسان و جهان و نگاه معنانگرانه نسبت به تمام داشته‌ها و نداشته‌ها، خوشی‌ها و ناملایمات و دیگر پیشامدها است. به این لحاظ بجا خواهد بود اگر همواره بر این تأکید شود که ابتلائات عامل مهمی در جهت تکامل و ارتقای معنوی و روحانی بشر هستند. نویسندگان این مقاله تلاش نموده‌اند با محور قراردادن سخنان امام در باب ابتلا از آیات و روایات و همین‌طور سخنان دیگر بزرگان برای فهم بهتر سخنان امام استفاده نمایند.